maandag 29 november 2010

tweedeling

Maandagmiddag 29-11

Vroeg deze morgen kreeg ik een berichtje op facebook, vanuit daar is deze blog ontstaan die ik ben gaan schrijven, op dat moment wist ik nog niets van dit allerergste nieuws af, wilde haar beantwoorden en even van me afschrijven.
Nu het slechte nieuws bekend is, heb ik besloten ‘m toch af te schrijven, op sommige momenten overheerst de emotie even, en af en toe schrijf ik weer even wat weg, het is voor mij afleiding, for the time being ….De puntjes in het midden van de blog staan voor de tweedeling van de dag, daarboven de ochtend, daaronder nu, eind van de middag…

Maandagochtend 29-11

Ik was een berichtje aan het beantwoorden op Facebook naar een vriendinnetje van Fem,
maar de paar regels tekst die ik had werden bijna een A4tje, toen dacht ik, ik kan dit net zo goed op de blog plaatsten. Toen ik de tekst wilde knippen en plakken ging dat mis, weg alles wat ik uit mijn hart had geschreven…
Het bericht van Ilona, die ik niet persoonlijk ken, was een hart onder de riem, maar wat er ook in stond is dat ze wel van me afweet, maar niet zo hoe het nou allemaal zit… maar dat het zeker goed gaat komen met Fem en mij.

Ik en Fem kennen elkaar vanaf een jaar of 15 terug, de Vooruitgang periode, we hadden niet heel veel contact, maar wel prima verder. In de jaren daarna kwamen we elkaar af en toe eens tegen, wisselden we uit hoe het er mee ging en dergelijke, meer is er nooit echt geweest…
Een jaartje geleden opende ik een twitter account, moest ook eens proberen wat dat was, en zo ben ik Femke ook weer tegen gekomen.
Er werden met andere ‘tweeps’ (mensen die op twitter zitten) afspraakjes gemaakt voor dan wel een borrel hier, een feestje daar, en ook de WK kwam voorbij natuurlijk.
Zo leerden we elkaar weer wat beter kennen, en achteraf, en daar kwam Fem ook achter is er toch ergens iets van een klik ontstaan die wel op iets meer begon te lijken.
Toen begin augustus mijn moeder totaal onverwacht naar het ziekenhuis moest en twee weken later overleed, heeft Femke me enorm gesteund met alles, ondanks haar eigen situatie, altijd met een ander begaan.
In alle die lieve berichten stond ‘dikke knuffel lieverd’, toen de uitvaart over was en ik haar zag kreeg ik die knuffel eindelijk! Dat was het begin…
Twee dagen later een borrel gedaan, en de vonk sprong over, ik zie daar nog steeds een paar vrienden voor me, die met hun duimen in de lucht een knipoog geven aan Fem.…
Aangezien ik een paar dagen later met zussen en papa twee weken naar Texel zou gaan, hebben we elkaar in die week regelmatig gezien. We konden niet wachten twee weken tot ik terug zou zijn.

Toen ik op Texel was, wilde mijn vader terug naar huis na een paar dagen, te heftig allemaal, en zo snel, er liggen miljoenen voetstappen van hun op dat eiland.
Triest en verdrietig terug, maar wel blij dat ik Fem weer zou zien, op dat moment buikpijn van het missen, maar zo fijn weer even bij elkaar te zijn…
Toen brak dus de tijd aan van daten, afspreken, bij elkaar eten, leuke dingen doen…Maar ook wel heel moeilijk, voor haar om me toe te laten in haar leven, hoe ga ik met haar ‘dingen’om en is het geen afknapper als iemand s’nachts aan het zuurstof moet en haar medicijnen steeds moet nemen, niet mee kan gaan wandelen en fietsen en dat soort dingen.
Het kan en kon mij allemaal niets schelen, ik wist ook wel een beetje waar ik aan begon natuurlijk. Fem stond toen net een paar weken op de lijst voor longtransplantatie en dat was ook zeer heftig voor haar, ook al zou dat nog wel een paar jaar gaan duren, yeah right, dat weten we nu wel dat dat niet zo is, en ondertussen kampte ik met al mijn emotie door het verlies van mama.
Langzaam maar zeker begonnen we onszelf af te vragen of de tijd wel goed was, om iets met elkaar te beginnen, onafhankelijk van elkaar.
Uiteraard hebben we daarover gepraat, misschien maar even wat rustiger aandoen, alleen, hoe moeilijk is dat wel niet. Toen duidelijk werd dat Fem naar het ziekenhuis in Den Haag moest voor een aantal weken, voor een soort van Apk zeg maar, was dit voor ons wel de kans even afstand te nemen van elkaar. En eens te voelen hoe het nou allemaal zat…
Aangezien ik wist dat Fem het erg moeilijk had met dit, en ze me niet kwijt wilde, heb ik haar iets meer dan dat ik nu zou willen met rust gelaten. Ze bleef maar zo’n lieve sms’jes en berichten sturen, damn, wat moet ik nou toch doen dacht ik. Ik heb die rust echt even nodig, had inmiddels ook nog een andere klap te verwerken gehad. En zat ineens niet meer zo lekker in mijn vel, terwijl ik ondanks alles wat er de zomer was gebeurt, dat wel zat.
Toen Fem op 5 november een dagje naar huis mocht voor een concert stuurde ze me een berichtje dat ze me zo graag wilde zien…Dat werd me op dat moment even te veel, we gaan weer zo (toen ging de bel) ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Ik heb haar die dag gesproken en uitgesproken dat ik het op dit moment even niet zag zitten, dat ik dacht dat het tussen ons niet zou kunnen lukken nu. Ik ben die dag ook niet meegegaan naar het concert in Eindhoven, wilde haar niet met mezelf opzadelen.
Na die dag zijn er op en neer heel wat berichtjes gegaan, en de laatste week is er weer een veel beter contact ontstaan, we hebben zo enorm gelachen op twitter vrijdag ochtend, over de bajes top 10, en die heerlijk foute muziek van Fem die in de timeline langs kwam!
Toen kwam er in een keer dat mailtje van haar zus, er zijn longen, operatie is mogelijk, what the fuck zeg, zo snel? En vanaf dat moment gaat alles een beetje in een waas voorbij. Ik ben heel erg blij met het feit haar nog gesproken te hebben die nacht, en het smsje dat het goed komt en dat ze zo haar best gaat doen…
Op de en of andere manier heb ik via de social media een beetje het voortouw genomen om andere, en ook erg begane mensen op de hoogte te houden, dat dit een enorm effect heeft gehad is duidelijk, Fem staat nu bij de meest ‘aangeklikte’ namen van Nederland, 1000en mensen hebben kaarsjes gebrand voor haar, ook heb ik deze blog geopend om iedereen die de mailtjes van Kim niet kreeg, toch maar op de hoogte te kunnen houden.
Ik heb daar een enorm dubbel gevoel over, en kwam er vanmorgen ook achter dat haar familie het niet kenbaar wilden maken nog op twitter….
Maar ik kreeg zoveel vragen van al die lieve mensen, en heb op een moment toch een tweet geplaatst, toen wist ik ook niet dat de familie dat nog niet wilde….
Dat ik er achter ben gekomen dat ik nog zo ontzettend verliefd op haar was in de laatste twee dagen en wetende wat ze nog voor mij voelde, maakt het allemaal zo heftig.
Maar de overtuiging dat ik haar dit zelf nog kon gaan vertellen, en het geloof daar in overheerste tot vanmorgen vroeg.
Sommige mensen zullen het ongetwijfeld heel erg apart vinden, dat je op een dag als deze, een blog als dit kan plaatsen.
Dat kan, voor mij is het een stuk van mijn gevoelens afschrijven, en, weet ik uit recente ervaring, ik het nog niet helemaal besef dat Fem er niet meer is…
Bovendien doe ik nu waar ik me 'goed' bij voel....

Aan ieder die zo meeleefde met Fem en haar familie, al haar vrienden en vriendinnen, ontzettend lief al die steun, die gaat voor hun de komende tijd nog erg nodig zijn!
Laten we hopen dat het sneeuwbal effect op de social media mensen aan zet tot denken en hopelijk ook te registreren voor donor! Zonder dat had Fem deze kans überhaupt niet gekregen!

Liefs allemaal,

Harm



8 opmerkingen:

  1. Ik heb me zaterdag eindelijk geregistreerd als donor.
    Slecht eigenlijk dat iets eerst zo dichtbij moet zijn voordat je die beslissing neemt om donor te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tranen in mijn ogen...echt waar. Ik ken jullie niet, volg jullie zelfs niet op Twitter. Maar ik volg wel veel mensen uit Eindhvoen, en zo heb ik alles meegekregen.
    Ik vind het echt zó erg.... geen woorden voor! En het zal je al genoeg gezegd zijn: Maar erg veel sterkte toegewenst!

    Liefs,

    Maikel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sterkte Harm.Soms denk ik wel eens,waar moet dat heen met de jeugd van tegenwoordig.Als ik dit lees,is er hoop!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Harm, wij kennen elkaar niet, maar ik ken jou iets beter dan jij mij kent. Femke en ik hebben heel veel gesproken met elkaar over allerlei dingen in haar leven. Dus ook over jou. Vertelde me over het verschrikkelijke verlies van je moeder.
    Ze vond het zo heerlijk om jou in haar leven te hebben. Ik had jullie nog zoveel geluk gewenst samen. Maar helaas...ik moet heel veel aan je denken, maak me een beetje zorgen, maar ik besef dat jullie hele fijne vrienden hebben die jou wellicht zullen helpen deze vreselijke moeilijke tijd door te komen. Sterkte Harm...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wens je veel sterkte. Hoop dat onder andere dit verhaal bijdraagt tot bewustwording. Bedoel dat mensen natuurlijk zelf moeten kiezen of zij donor willen zijn - of niet. Respect daarvoor. Maar we zouden moeten voorkomen dat er veel levensreddende spullen doorgespoeld/verbrand/onder-de-grond gaan omdat mensen bovenstaande keuze nooit gemaakt hebben. En dan bij (plotseling) overlijden hun familie er mee opzadelen. Overmand door emoties. Vandaar dat die ADR aan alle kanten veel ellende kan voorkomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Beste Harm, ik ken je niet maar na het lezen van dit vreselijk gebeuren, wil ik je veel sterkte toewensen. Ik en mijn vriend zijn allebei donor, al zo lang en tot mijn verbazing veels te veel weinig mensen zijn dit. Daarom moet de Adr zeker erdoorheen komen. Ik hoop dit echt!!!

    Sterkte in deze moeilijke tijd!

    Erica

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Harm, ik ben je gaan volgen door gezamenlijke volgers. Ik heb erg met jullie meegeleefd en doe dat nog. Ik vind het ongelofelijk krachtig en kwetsbaar wat je hier hebt geschreven! Ik hoop dat je jezelf niets gaat verwijten en voelt dat t goed is zo. Ik wens je zoveel kracht, licht en liefde toe als je nodig zult hebben om het verlies van Femke te verwerken en een plaatsje te gaan geven.
    Een warme groet,
    Monique (@mooiste62)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Nogmaals sterkte Harm!
    Ik heb hier nog steeds een kaarsje branden.

    Roel Smits (@Brandjuh)

    BeantwoordenVerwijderen